Paulien Cornelisse – Maar Ondertussen
Een man wandelt z’n kantoor binnen. “Willen jullie eens een goeie grap over combinatievoorzetsels horen?” Oorverdovende stilte.
Om maar te zeggen dat taal niet het meest sexy onderwerp is. En toch slaagt Paulien Cornelisse er tijdens haar nieuwe voorstelling Maar Ondertussen in om grammatica, antropologie en de medische wetenschap – dat andere onpopulaire onderwerp – samen te ballen tot een krachtige derde voorstelling.
Paulien is een vat vol tegenstrijdigheden. Een vrouw die haar lippen rood stift om daarna haar meest onbenullige kloffie aan te trekken en haar lichaam in de meest plompe bochten te wringen. Een onrustige cel die niet bang is om stiltes te laten vallen – en dat is in het tijdperk van Alex Agnew en consorten meer dan welkom. Een taalpurist die giechelt telkens als ze ‘frou’ gebruikt in plaats van ‘poney’ en en passant het manke taalgebruik van sommigen onder ons geestig weet te tackelen. Of heb jij het antwoord klaar als je ergens op visite gaat, aanbelt en men je vraagt: “Heb je het een beetje kunnen vinden?” Gegniffel alom.
Het lijkt soms alsof de cabaretière gewoon haar hersenpan opengooit en ons er in het wilde weg onder laat grabbelen. Maar ondertussen verschijnt er wel een grijns op ons gezicht die nog lang blijft hangen.
Daphne Agten
