En dan geef ik nu het woord aan …

7 november 2016

Morgen weten we wie zich de volgende vier jaar president van de Verenigde Staten mag noemen. Of als het héél close wordt, moeten we nog iets langer wachten. Hoe dan ook komt er een rist speeches aan, mensen. Van een winnaar, een verliezer, een uittredende president en een aantal proficiat wensende wereldleiders. Gouden tijden voor taalliefhebbers. Want geheid dat er pareltjes bij zitten. Al mag je voor elk pareltje ook rekenen op een miskleun. Want speechen is een gigantisch complexe kunst!

De theorie is simpel

Een publiek geboeid toespreken is een eeuwenoud studiethema. De theorie is onderhand helemaal uitgepuurd. Aristoteles gaf in zijn tijd de sleutel tot succes al cadeau: alles komt samen in het triootje ethos, pathos en logos. Overtuig je toehoorder van je eigen deugdelijkheid en betrouwbaarheid (ethos). Bespeel de gevoelige snaar van je publiek (pathos). En onderbouw je verhaal met logica (logos). Voilà, klaar. Simpel als één, twee, drie.

De praktijk nekt de spreekamateur

De Lage Landen wegen als een pluimpje in vergelijking met de VS. De spanning en de impact van een kiescampagne zijn hier dan ook veel kleiner dan over het water. En toch zie je veel van onze politici stuntelen en struikelen. Zelfs met véél minder theatrale druk op de ketel blijkt die theorie van Aristoteles toch een lastige horde. Als je een euro zou krijgen voor elke geeuw tijdens een nieuwjaarsspeech van een lokale burgemeester heb je meteen een extra dikke 'dertiende maand'.

Vertrekken met voorsprong

Waarom hangt dan iedereen aan Obama’s lippen? Wel, hij vertrekt met voorsprong. Door de mondiale media is hij een celeb onder de celebs. Het lijkt wel alsof je hem kent. Net zoals een personage uit een film. Dus heb je als luisteraar al een heel goed beeld van zijn geloofwaardigheid. Bovendien heeft Obama een gave om emoties los te weken bij zijn toehoorders. En weet hij daarop in te spelen zoals alleen de allerbesten dat kunnen. Zet daarbij ten slotte een batterij van de allerbeste speechschrijvers en je krijgt gegarandeerd een ijzersterk verhaal, geserveerd op een bedje van logica.

Dolle Don en kille Hill

Ga er maar aanstaan: in de speechvoetsporen van Obama moeten treden. Maar ook van Kennedy of Steve Jobs. Want goeie speeches geven is niet exclusief weggelegd voor politici. Het valt voor Trump en Clinton niet mee om uit die schaduwen te treden. Want hun betrouwbaarheid is eerder twijfelachtig. Bye, bye ethos. Trump raakt alleen de ongenuanceerde toogpraatliefhebber en van Hillary … raakt alleen een binaire computer in vervoering. Dus ook al gebuisd voor pathos. Dan moeten ze het dus allebei vooral hebben van hun logos. Maar geef toe dat een muur optrekken tegen de Mexicanen of opkomen voor de armere Amerikaan terwijl je zelf honderdduizenden dollars per speech vraagt ook niet echt lekker scoort. Straf dat Mister Bean himself dat in 1980 (!) al wist te persifleren.

I have a … speech

Wie het ook wordt, hij of zij heeft op speechvlak nog heel véél werk aan de winkel. Maar gelukkig is er voor dat aspect van de job een geweldige taalpartner beschikbaar. Trouwens ook voor al wie morgen geen president van Amerika is. Dus neem contact op en laat ons helpen om van jouw toespraak een succes te maken. Of we dat kunnen? Yes, we can!