Tulpen uit Am(our)sterdam

22 maart 2019

De mensheid evolueert. Da’s goed. Maar soms dreigt door die evolutie bepaalde kennis verloren te gaan. Neem nu ‘de taal der bloemen’. Met een stengel en wat blaadjes kon en kun je een héél duidelijke boodschap overbrengen. Welke? Zoek dat even op in jouw floriografie. Want wie weet welk signaal je soms onbewust uitstraalt! Al doe je met tulpen vast weinig kwaad: die staan voor pure liefde – zeker die uit Amsterdam.

Wordt het roos of chrysant?

Romeo staat zich keihard in de spotlights te werken. Mét resultaat. Want Julia smelt en gooit een rozenmetafoor in de groep: dat wat wij een roos noemen, zou met een andere naam net zo zoet geuren. De roos is dan ook hét symbool voor affectie. Zoveel eeuwen later hoopt May in het shakespeareaanse Groot-Brittannië dan weer op een zijdeplant van de EU. Want die wil eigenlijk zeggen: 'Laat me gaan'.

Tinderen op zijn Victoriaans

Flirten is van alle tijden. Maar in de negentiende eeuw waren de geesten nog niet zo ver gerijpt als nu. En smartphones had je toen ook nog niet. Even naar rechts of links swipen was dus nog geen optie. Maar de geheimdoenerij was er al wel. En bloemen waren de communicatiedrager bij uitstek – de Tinder van weleer. Rode camelia? Alle remmen los! Witte roos in de knop? Te jong voor de liefde. Gedroogde witte roos? ‘Ik val nog liever dood dan mijn onschuld aan jou te verliezen!’ Auwch. En de Fifty Shades of Grey-gardenia? Zet je schrap voor een geheime liefde. Rrrrrrrrrr.

It takes two to tango

Voor elke taal geldt dat je op zijn minst met twee ‘kenners’ moet zijn om elkaar te verstaan. En dat is net het probleem: de bloementaal is keihard aan het uitsterven. Dus is er weinig kans op een gênante stilte, als je een veldboeket met papaver schenkt. Hoewel die papaver oorverdovend ‘hoogmoed’ uitschreeuwt. Maar als niemand die schreeuw hoort, is er niets aan de hand. Al blijft het wel spijtig. Want geef toe, codes kraken à la ‘De Da Vinci Code’ vindt toch iedereen leuk?

Tot de dood ons scheidt

Uiteindelijk eindigt iedereen horizontaal tussen de bloemen. Denk ook dan aan de bloemen(kleur) in je grafstuk. Want ook daarmee geef je heel duidelijke signalen voor iedereen die de ‘gekleurdebloementaal’ onder de knie heeft. Rood en wit, de liefdevolle kleuren: een waarheid als een koe. Want rood staat voor hartstochtelijke levenskracht, voor proactieve daadkracht. En wit betekent pure reinheid, volmaaktheid en vroomheid. Small step naar blauw – de kleur van Maria. En als er nu ooit een madam behoorlijk vroom was … Purper is dan weer de kleur van (hogere) macht en waardigheid. Een kleur voor pausen en al wat heilig is. Hoewel paars heel dicht bij dat purper ligt, zit de betekenis toch een heel eind de andere kant op: paars is dé keuze als je ernst en vooral rouw wilt uitdrukken. Je zou voor minder triest worden. Neen, hou het dan toch maar bij rood en wit! :-)